به روز رسانی: این نظر امروز از یکی از دوستان واصل شد. لطفا نظرتان را در مورد پیشنهاد ایشان که من اسمش را یک سمینار مقدماتی داخلی میگذارم اعلام فرمائید. از این دوست عزیز ممنونم:
سلام
مدتیه که وبلاگ و این پست جالب رو دنبال می کنم. من مدیر عامل و بنیانگذار شرکتی هستم که الهام بهش اشاره کرده.
در
جواب دوستمون پیمان اولین نکته ای که باید بگم اینه که شرکت ها همیشه قدم
اول و بر می دارن. ما از روزی که یک موقعیت شغلی ایجاد می کنیم، تا روزی که
شاید بعد از 0 نفر، شاید هم 50 نفر به فرد مورد نظر می رسیم، تماما هزینه
از شرکته.
اینم بگم که ما آدمای سخت گیری نیستیم که "فرد مورد نظر" گیرمون نمیاد.
معیار ما فقط و فقط کسیه که برای خودش، وقتش، کارش و آیندش ارزش قائل باشه.
به
نظر من آدما یا اعتقاد دارن که می تونن روی محیط اطراف خودشون تاثیر بذارن
یا ندارن. کسی که همیشه خودشو مستقل از واکنش های بیرونی می بینه (یا به
عبارتی کنش های بیرونی) طبیعتا همیشه منتظر یه سرمایه گذاری کلان از شرکت
هاست. البته شرکت ها و سازمانهایی هم هستند که این بها رو میدن ولی حداقل
ما اینکارو نمی کنیم.
ضمنا تو مجموعه ما شاید تا الآن 15 برابر
نیروهایی که داریم کسایی بودن که اومدن و رفتن. برای پیمان عزیز این سرمایه
گذاری ها دیده نمی شه. البته کاملا منطقیه که دیده نشه.
در آخر هم نظرم اینه که این بحثو به صورت حضوری مطرح کنیم بهتر می شه ازش نتیجه گرفت. میزبانیش هم با من
پی نوشت: تو شرکت ما برای یک نفر افزایش حقوق اتفاق نیفتاده بلکه برای کسایی که تا الآن بودن، بوده.
سلام و خیر مقدمبه
جمع ما خوش آمدید. پیشنهاد مذاکره حضوری، خیلی خوبه. مثل یک سمینار داخلی
خواهد بود، شاید ببینیم ما هم در درون خودمان دچار تناقضاتی هستیم و قبل از
مراجعه به دیگران اول آنها را با هم حل کنیم.از پیشنهاد سخاوتمندانه
شما در مورد میزبانی هم یک دنیا ممنون. من از پیشنهاد شما استقبال میکنم و
در مورد محل هم محدودیتی ندارم. دفتر ما هم در اختیار است.شاید هم محلی بیرون از سازمان مزایائی داشته باشد.
من فقط نگرانم كه دوستان عزيزي كه در تهران نيستند را از دست بدهيم و نتوانند در جمع ما حاضر شوند...
دوستان هم فکر شما چه فکر میکنید؟سربلند باشید
-----------------------------
در پی پیشنهاد آقای مهرداد جوان عزیز (اینجا) فکر کردم پیشنهاد ایشان را عملی کنیم.یادم آمد که در همین همسایگی ما سالی یک نمایشگاه عظیم برگزار میشود با این هدف که کارجویان و جویندگان نیروهای جوان را به وصل کنند. من 2 سال در این نمایشگاه شرکت کرده ام. باور کنید هیچ حاصلی نداشت و فقط تبلیغاتی است.
دانشگاه شریف هم در این زمینه کاری کرده است و نمایشگاهی دارد و کمیته ای، اما بیشتر نمایشگاه است، غرفه فروخته میشود و شرکتهایی می آیند که خود را برای کارجویان معرفی کنند. باور کنید خیلی موثر تر از نوع خارجی آن بوده است.
اما نمیدانم چقدر موثر بوده، گزارش کمیته برگزار کننده را اینجا میتوانید ببینید. با تبدیل شدن این موضوع به یک منبع درآمد برای دانشگاه، شاید ورورد به این مبحث دشوار تر شود. باید دید.
به نظرم کاری که ما میتوانیم بکنیم این است: