ما همه انسانیم. همه درک میکنیم که در شرایط دشوار اقتصادی، زندگی برای بخشی از افراد سخت تر میشود. این روزها بحث اوضاع اقتصادی و بحث تعیین حداقل دستمزد کارگران خیلی داغ است. گروهی بر این باورند که باید دستمزدها طوری بالا رود که سطح زندگی حداقل برای همه تامین شود. گروهی هم میگویند که از این بیشتر در این اوضاع اقتصادی قابل پرداخت نیست.

دیروز رادیو اقتصاد با کارشناس محترمی در این باره مصاحبه میکرد...

ایشان میفرمودند که بر اساس محاسبات ایشان که بر اساس 48 پارامتر انجام داده اند، حداقل دستمزدی که زندگی متوسط را تامین کند، 756000 تومان بدست آمده است. فارغ از اعتبار روش محاسبه ایشان که نمیتوانم در مورد آن نظری بدهم، شک ندارم که این رقم حدوداً درست است. با کمتر از این زندگی سخت میگذرد.

ایشان همچنین فرمودند که در سازمانهای تولیدی، اثر دستمزد نیروی انسانی در قیمت تمام شده حدود یازده درصد است. این را هم به فرض که بپذیریم. افزودند که در مورد سازمانهای خدماتی این رقم حتما بیشتر است اما نفرمودند چقدر؟ کاش این را هم میفرمودند. چون به لحاظ اقتصادی نمیتوان این دو بخش را از هم مجزا نمود و به دسته ای حقوقی و به دسته ای حقوقی دیگر داد.

خیلی دلم میخواست که رادیو دو طرفه بود و ایشان صدای من را میشنید. میخواستم از ایشان به عنوان یک کارشناس (احتمالاً با یک C بالا، چون نگفت 10 درصد، گفت 11 درصد، این یعنی جزئیات مهم است، و این یعنی C بالاست، و این یعنی حتما محاسبه کرده و روی هوا حرف نمیزند) بپرسم که دوست عزیز ممکن است یک طرح اقتصادی برای یک سازمان تهیه کنید که هم با بنزین 100 تومان، و دلار 1000 تومان و آب و برق و گاز و .... رایانه ای سودآور و ماندگار باشد، هم با اعداد متناظر اما غیر یارانه ای؟ آیا به لحاظ عملی اصلاً چنین طرحی امکان وجود دارد؟

نتیجه چه میشود؟ سازمان از بین میرود. فردی که قرار بود 300-400 هزار تومان بگیرد، آن را هم از دست میدهد، بیکاری بالا میرود، و ....

خلاصه اینکه بررسیهای کارشناسی در این حوزه باید همه جانبه باشد، یک سو نگری میتواند بیهوده توقعات را بالا ببرد و سازمانها را با مشکل مواجه کند.

به نظرم امروز دیگر این اثبات شده است که سازمانها در توسعه و رونق اقتصادی که منجر به بهبود معیشت میشود نقش دارند، نباید حرفی زد که این ارکان توسعه اقتصادی را با تردید برای ماندن و توسعه مواجه نمود.

بهتر است یک نفر 750 هزار تومان بگیرد و یکی صفر (در اثر ریزش نیرو)، یا اینکه دو نفر، هر یک نیمی از آن 750 هزار تومان را بگیرند و سازمان حتی به فکر استخدام نفر سوم باشد؟

خیلی دلم میخواهد بدانم کسی که ای حرفها را میزند و این محاسبات را با چنان اعتماد به نفسی ارائه میدهد، چقدر در بازتاب حرفهایش فکر کرده است؟

حرفهای ناپخته و نسنجیده، افراد را از کار دلسرد میکند، و هم او هم سازمانش را به لبه پرتگاه شکست نزدیکتر.

امیدوارم بتوانیم چنان توسعه یابیم که مرتب به فکر استخدام باشیم و همه با هم برای ارتقای وضع معیشتی همه در کشورمان کمک کنیم.

سربلند باشید.